Ο άνθρωπος στην πραγματικότητα δεν είναι ένα απλό θρησκευτικό όν,αλλά θεολογικό και εκκλησιαστικό όν.Είναι θεολογικό όν, γιατί αναζητά τον Θεό Ως Πρόσωπο και όχι ως μια ιδέα και ως μια συναισθηματική - ψυχολογική κατάσταση.Και βέβαια αυτήν την αναζήτηση την εννοεί ως κοινωνία με τον Θεό, που σημαίνει ότι είναι εκκλησιαστικό όν, γιατί μέσα στην Εκκλησία βιώνει την κοινωνία με τον Θεό και τους ανθρώπους.Μια ιδέα θρησκευτική δεν αναπαύει την ύπαρξη του ανθρώπου.
Επίσης, ο άνθρωπος γελά όχι γιατί θέλει να αντιμετωπίση τον θάνατο,άλλωστε ο θάνατος δεν υπερβαίνεται με τεχνικά "τερτίπια",αφού είναι ένα βαθύτατο πνευματικό, αλλά και βιολογικό γεγονός, Αλλά γελά επειδή είναι κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση Θεού δημιουργημένος. Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός λέγει ότι ο άνθρωπος, σε διαφορά με τα ζώα,Είναι Γελαστικό Όν, ακριβώς γιατί υπερέχει από τα ζώα στον τρόπο της δημιουργίας του.Ακόμη επειδή συνδέεται η εμπειρία με την ιστορία,γι' αυτό στην ορθόδοξη θεολογία λέμε ότι η ορθόδοξη θεολογία είναι ένα διήγημα, μια ιστορία,από την άποψη ότι ο θεόπτης, που είναι ο πραγματικός θεολόγος, διηγείται αυτά που είδε και άκουσε, Δεν ΣΤΟΧΑΖΕΤΑΙ, δεν διανοείται απλώς, Δεν ομιλεί μέσα από την ΦΑΝΤΑΣΙΑ του και τις αφηρημένες ιδέες του.Στην πραγματικότητα ο άνθρωπος είναι θεολογικό και εκκλησιαστικό όν. Θέλει να βρη τον Θεό και θέλει να έλθη σε κοινωνία με Αυτόν και τους ανθρώπους.Και αυτό επιτυγχάνεται μέσα στην Εκκλησία, που λειτουργεί ως ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ και όχι ως ένα ψυχολογικό - συναισθηματικό γεγονός.
Ν.Ι.