Δεν είναι όμορφο  θέαμα, το αντίθετο, είναι απογοητευτικό, να βλέπεις ένα άνδρα, ή μια γυναίκα να ...τρέμει..Αμέσως το μυαλό σου πηγαίνει στη νόσο του Παρκινσον..κι όμως..Ας δούμε τί ακριβώς είναι αυτο το τρέμουλο, που απασχολεί αρκετούς συνανθρώπους σήμερα, δημιουργώντας τους πολλά προβλήματα , κυρίως αυτοεκτίμησης ... Πρωτο-εμφανίζεται ,συνήθως, στα χέρια και τους βραχίονες. Επηρεάζει Το Κεφάλι, Το Πρόσωπο, Το Σαγόνι, Τη Γλώσσα, Το Λαιμό, Και Τα Πόδια .. Η Πιο Συχνή Μορφή του είναι.. το ιδιοπαθές τρέμουλο.. μια δυσλειτουργία του εγκεφάλου που, (όπως και τα περισσότερα στην ιατρική πρακτική), ακόμη δεν έχει γίνει απόλυτα κατανοητή.    

Αυτό σημαίνει οτι ...Δεν Υπάρχει Μια Υποκείμενη Νόσος Που Το Προκαλεί Και Δεν Αποτελεί.. παρενέργεια φαρμάκων.( για να μη τα ρίχνουμε όλα στα φάρμακα ) Σε αντίθεση οι άλλοι τύποι τρόμου είναι αποτέλεσμα  μιας υποκείμενης ασθένειας όπως για παράδειγμα..  η νόσος του Πάρκινσον. Μερικοί άνθρωποι εκδηλώνουν τρέμουλο μόνο σε ορισμένες στάσεις και για αυτό ονομάζεται Στατικό Τρέμουλο. Άλλοι το παρουσιάζουν όταν κάνουν κάτι όπως για παράδειγμα όταν γράφουν ή όταν τρωνε και για αυτό αποκαλείται Κινητικό Τρέμουλο. Οι περισσότεροι ασθενείς με ιδιοπαθές τρέμουλο, έχουν..  και τις δύο μορφές τρέμουλου, δηλαδή στατικό και κινητικό.Η σοβαρότητα και η ένταση του τρέμουλου ... Με την αύξηση της ηλικίας επιδεινώνεται ...

Και κάτι που σίγουρα αγνοείτε ...οι περισσότεροι..     Ο ιδιοπαθής τρόμος, είναι η συχνότερη νευρολογική πάθηση.. μετά από τα εγκεφαλικά επεισόδια. Είναι .. τρεις φορές συχνότερη από τη Πάρκινσον. Αν το δούμε ...Ηλικιακά ,στους.. άνω των 40 ετών, 1 στους 20 παρουσιάζει ιδιοπαθή τρόμο. Στους άνω των 65 ετών,(άνδρες και γυναίκες..) το 20% παρουσιάζουν ιδιοπαθή τρόμο..Μέχρι πρόσφατα η θεραπεία του ιδιοπαθούς τρόμου δεν είχε κωδικοποιηθεί. Στην ουσία δεν υπάρχει θεραπεία που να προσφέρει ίαση στους ασθενείς με ιδιοπαθή τρόμο. Υπάρχουν όμως ,τί άλλο, φάρμακα που μπορούν να ανακουφίζουν και να βελτιώνουν ( ; ) την ποιότητα ζωής των ασθενών.

Για τη μείωση του τρέμουλου στα χέρια και στους βραχίονες, συνιστώνται ,σαν  πρώτη επιλογή, η προπρανολόλη και η προπρανολόλη μακράς διάρκειας , που συνήθως χρησιμοποιούνται για τη ρύθμιση..της υπέρτασης. Ακόμη    η πριμιδόνη ένα αντιεπιληπτικό πρώτης επιλογής.. Η προπρανολόλη και η πριμιδόνη μπορούν να χρησιμοποιηθούν μαζί ...όταν το κάθε φάρμακο ξεχωριστά από μόνο του δεν μπορεί να καταστείλει το τρέμουλο. Για το τρέμουλο του κεφαλιού ή της φωνής χορηγείται ηπροπρανολόλη ..Σε δεύτερη επιλογή, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για το τρέμουλο των μελών, η σοταλόλη και η ατενολόλη  και πάλι ...αντιυπερτασικά ...Τίποτα δεν είναι τυχαίο ...

Σχετικά με τη χρήση της αλλαντοτοξίνης Α (Botox) για την αντιμετώπιση του τρέμουλου των μελών, της κεφαλής και της φωνής, η αποτελεσματικότητα είναι φτωχή ...με παρενέργειες σημαντικές..

Η εν τω βάθει διέγερση εγκεφάλου ... περιλαμβάνει την εμφύτευση ενός ηλεκτροδίου στο ¨θάλαμο¨ που είναι συνδεδεμένο με βηματοδότη τοποθετημένο υποδερματικά, κάτω από την κλείδα.

Ο βηματοδότης στέλνει ηλεκτρικά μηνύματα, για τον έλεγχο του τρόμου..όχι όμως εκείνου της κεφαλής ή της φωνής .

Η Εν Τω Βάθει Διέγερση του εγκεφάλου είναι αποτελεσματική σε ποσοστό..6% έως 90%, συγκριτικά με  τα φάρμακα ,στη βελτίωση του ιδιοπαθούς τρόμου.  Όμως συνοδεύεται από πολλές παρενέργειες .

Βλεπε σχετικα..https://kosmasserafetinidis.wordpress.com/2016/07/07/

 Απαιτείται η βοήθεια γιατρού με εμπειρία στην αντιμετώπιση του τρόμου. Αφού πρώτα βάλει διάγνωση ο νευρολόγος.Κι αυτό γιατί είναι ...πολυ σημαντικό να τεκμηριωθεί κατά πόσο πρόκειται για ιδιοπαθή τρόμο ή εάν πρόκειται για τρέμουλο που είναι σύμπτωμα μιας άλλης υφέρπουσας ασθένειας.   Η θεραπεία προσαρμόζεται, ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες του κάθε ασθενούς. Οι θεραπείες που υπάρχουν.. δεν έχουν την ίδια αποτελεσματικότητα σε όλους τους ασθενείς. Όλες οι θεραπείες μπορεί να έχουν παρενέργειες. Το ιδιοπαθές τρέμουλο μπορεί να προκαλεί μεγάλες δυσκολίες και στεναχώρια στους πάσχοντες. Τους επηρεάζει στην προσωπική, κοινωνική και επαγγελματική τους ζωή. Οι θεραπείες που προτείνονται σήμερα πιθανόν  να μην είναι σε θέση να εξαφανίσουν πλήρως το πρόβλημα. Ωστόσο μειώνουν σημαντικά τη διαταραχή, προσφέροντας πάρα πολλά στην καθημερινή ζωή των ασθενών με ιδιοπαθή τρόμο