Μία.. (ευφάνταστη) πιθανότητα είναι ότι ..
ζούμε μέσα σ ένα matrix,
μιαν εικονική πραγματικότητα που περιέχει
πολυάριθμες αναφορές στις φιλοσοφικές και
θρησκευτικές ιδέες, μεσσιανισμό και καρτεσιανισμό,
αλλά και Σωκρατικό
Και Πλατωνικό Ιδεαλισμό. με πολλά στοιχεία
της Πλατωνικής Αλληγορίας του Σπηλαίου,
τονίζοντας το φιλοσοφικό υπόβαθρο του έργου του.
( Βικιπαιδεια)
που βασίζεται στους νόμους των μαθηματικών ..
κι όχι σ αυτό που αντιλαμβανόμαστε
ως ..πραγματικό κόσμο.
Οι φυσικοί, εδώ και πολλά χρόνια δημιουργούν τους δικούς τους προσομοιωτές
σε υπολογιστές, και σε μικροσκοπική κλίμακα στο μέγεθος ατομικού πυρήνα.
Χρησιμοποιούν ένα τρισδιάστατο πλέγμα για να διαμορφώσουν
ένα μικρό κομμάτι του Σύμπαντος.
Στη συνέχεια, ¨τρέχουν¨ αυτό το πρόγραμμα για να δουν τι θα συμβεί.
Με αυτόν τον τρόπο κατάφεραν να προσομοιώσουν την κίνηση και
τις συγκρούσεις των στοιχειωδών σωματιδίων.
(Το πολυδάπανο, πολυάνθρωπινο, πολυβασανισμέμο, και εν πολλοίς περιεργο πείραμα του..Cern,
που έληξε ή ανεβλήθη κάπως άδοξα..)
Διαβάζοντας και αναπαράγοντας όλα τα παραπάνω, που αποτελούν
την εικαζομένη αιχμή της επιστημονικής έρευνας, έπιασα τον εαυτο μου
να αναρωτιέται, γιατί τόσος κόπος, τόσοι πολύτιμοι επιστημονες
να δαπανώνται για να ψηλαφίσουν το αυτονόητο ...
Ο Ναπολέων είχε πεί κάποτε πως η ιστορία γράφεται με τον τρόπο
που θέλουν και υπαγορεύουν οι ...νικητές...
Αν αναλύσουμε την πρώτη φράση, μας προκύπτει το γεγονός
πως η ανθρώπινη κρίση είναι εκείνη
που αποφασίζει είτε σωστά είτε λάθος..
Τις πιό πολλές φορές πιστεύουμε σε μυθους που φτιάξαν αυτοί,
που έχουν τη δύναμη..με αποτέλεσμα στην πραγματικότητα
να μην¨διδασκόμεθα¨ούτε να ενημερωνόμαστε..
απλά να ...πιστευουμε σε πληροφορίες,
που ίσως να είναι αληθινές ή πέρα
για πέρα επινοήσεις ή διαδόσεις
Αν κάνετε ένα απλό ζάπινγκ, θα ανακαλύψετε την τάση του ανθρώπου
να ανακαλύπτει παντού ..συνωμοσίες..
Γενικά οι άνθρωποι φαντάζονται ανύπαρκτα πράγματα..
Οσο για τα παλιότερα γεγονότα θυμόμαστε ...άλλα αντι άλλων..
Θυμάστε τί ισχυρίζονταν, με μεγάλες δόσεις σοβαροφάνειας μια εκπρόσωπος του
ελληνικού κοινοβουλίου, κι ένας ιδιότυπος, κατ εξοχήν πικρόχολος, μάλλον πονεμένος,
κοντούλης δημοσιογράφος, που το παιζει κάπως ...για την Μικρασιατική καταστροφή..
Για να καταλήξουμε.. πόσο πιό εύκολο θα ήταν το πράγμα,
αν είχαμε την απλή, πίστη ενός παιδιού..μια και είμαστε
πλέον βέβαιοι πως ο καθοριστικός παράγοντας στην εξέλιξή μας,
δεν είναι η εικαζομένη ,απ τον επιστημονικό κόσμο, όποια ¨αλήθεια¨,
αλλά η ...πίστη μαςσε οτιδήποτε θεωρούμε ως αληθινό,
και που μας δημιουργεί την αναλογη ατμόσφαιρα , να το αποδεχθούμε
στη ζωή μας, να του δώσουμε αξία και να το αναγάγουμε σε προσωπικό μας βίωμα..
Τελικά, φοβάμαι, πως κάνουμε τη ζωή μας περίπλοκη, δύσκολη,
ως που να καταντήσει ανυπόφορη..Χαίρετε.
