Τίποτα δεν λειτουργεί..στη χωρα μας..Ο Ζάχος με την Αλεξάνδρα, μας περίμεναν στο ανεμοδαρμένο μπαλκόνι του πρώτου..Σαν βολευτήκαμε, ήταν πια προχωρημένο απόγευμα....Η Αλεξάνδρα ηταν αυτή που πήρε την άκρη του νήματος, σχολιάζοντας τα όσα είχα πεί για την εκδίκηση του πολυμήχανου μακρινού προγόνου μας ...Καλά ο Ομηρος, όμως με την ...Αποκάλυψη του Ιωάννου τί γίνεται βρε Κοσμά ...Ολο ακούω οτι ζούμε μέρες ...Αποκαλύψεως..λές να είναι απλά σχήμα λόγου;

Ελάτε να δούμε τί λέει, ο φίλος θεολόγος Διον. Παπαχριστοδούλου, γι αυτο το θέμα το 2005..μολις 6 χρονια πριν..

Οι Εβραίοι, πριν τον ερχομό Αυτού που είναι ο Ών ο Ην και ο Ερχόμενος, στα ιερά τους κείμενα, διάβαζαν διάφορα  Παράλογα Πράγματα. Να πάρουμε τα χρόνια που ακολούθησαν την Εξοδό τους απ την σκλαβιά της Αιγύπτου ...Οταν η κατασκήνωσή τους γέμισε φίδια που τους δάγκωναν και πέθαιναν σαν τις μύγες, ο Μεγάλος Μωϋσής με συμβουλή του Θεού..Έφτιαξε Ένα Χάλκινο Ομοίωμα Εκείνων Των Φιδιών, το έβαλε πάνω σ' ένα κοντάρι.. και το έστησε στο κέντρο της κατασκήνωσής τους.Όποιος δεχόταν το δηλητηριώδες δάγκωμα των φιδιών, Μόλις Στρεφόταν Και.. Κοιτούσε Εκείνο Το Χάλκινο Ομοίωμα.. Σωζόταν.

Παράξενη και επικίνδυνη οδηγία 

για τον πάντα επιρρεπή προς την ειδωλολατρία σκληροτράχηλο λαό.

Η σκηνή αυτή ...

περίμενε 1200 χρόνια για..να αποκτήσει νόημα..

Κάτι παρόμοιο έγινε και με τη νίκη των εβραίων 

πάνω στους Αμαληκίτες..

Ο Μωϋσής είχε τα χέρια του ανοιχτα σε σχήμα σταυρού..

ανοιχτά  και τεντωμένα παράλληλα προς το έδαφος, 

οπότε και νικούσαν οι πολεμιστές του εκλεκτού λαού.

Μόλις κουραζόταν και τα κατέβαζε νικιόντουσαν. 

Χρειάστηκε η ...υποστήριξη του Ααρών και του Ιησού του Ναυή για να ολοκληρωθεί η νίκη.

Είχε ανάγκη ο Παντοδύναμος Γιαχβέ 

τα μπράτσα του γηραιού τους μύστη;

Ή μήπως τα τεντωμένα μπράτσα συμβόλιζαν και πάλι, 

σχηματικα έναν σταυρό;

Βγαίνοντας απ την Αίγυπτο,οι Εβραίοι πήραν την οδηγία ...

να μην σπάσουν τα κόκκαλα του αρνιού που θα έτρωγαν το Πάσχα..

Επί 1200 χρόνια κάθε χρόνο 

επαναλαμβάνοταν η ίδια ..περίεργη ιστορία.

Να όμως που ..Το βράδυ  της Παρασκευής εκείνης 

πριν το Σάββατο του Πάσχα του 33 μ.Χ. 

(για την ακρίβεια του 27 μ.Χ. γιατί ο Χριστός 

γεννήθηκε μάλλον το 6 π.Χ.) οι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ,

Λίγο πριν φάνε το πασχαλινό αρνί, 

προσέχοντας παράλογα και άνευ λόγου ... 

Να μη του σπάσουν κανένα κοκκαλο,

Είδαν στον Γολγοθά..πάνω στο Σταυρό 

τον Χριστό ανάμεσα στους δυο ληστές..

να είναι εκείνος που ... δεν του εσπάσαν τα κόκκαλα.

Οι άρχοντες των Εβραίων ,δεν ήθελαν κατά την ημέρα του Πάσχα 

να τους χαλάνε τη γιορτινή ατμόσφαιρα τα βογκητά 

των σταυρωμένων και ζήτησαν από τους Ρωμαίους να τελειώνει αυτή η ιστορία.

Και οι Ρωμαίοι στρατιώτες, πήραν εντολή απ τον Πιλάτο ...

και κατέαξαν τα σκέλη των δύο ληστών ...

Δηλαδή τους σκότωσαν ¨σπάζοντάς τους τα κόκαλα¨.

Ο Ιησούς όμως είχε ήδη ξεψυχήσει και έτσι

ήταν αυτός που δεν του έσπασαν τα κόκαλα.

Ο Σταυρός, μέχρι ν' ανέβει επάνω του ο Ναζωραίος,

Ηταν το φίδι που σκότωνε τους ταλαίπωρους θνητούς κατάδικους,

Ο πιο επώδυνος και φρικτός τρόπος εκτέλεσης.

Μετά ομως τη Σταυρωση του Θεανθρώπου ...

Εγινε το σχήμα, που μας προσφέρει 

τη χάρη και την Ζωή, 

όταν με πίστη στρεφόμαστε σ Αυτόν το Σταυρό ...

Επί 1200 χρόνια οι Εβραίοι θυμόντουσαν και έκαναν

Κάποια Παράλογα Πράγματα Για Να Τους Δοθεί 

Η Δυνατότητα Έστω Και Την Τελευταία Στιγμή, 

Μετά Τη Σταύρωση Του Ιησού Να Αναγνωρίσουν Τον Μεσσία.

Επί 1200 χρόνια όφειλαν να θυμούνται και να είναι ξύπνιοι 

για να δουν και να αναγνωρίσουν               

Την Εκπλήρωση Των Προτυπώσεων Αυτών.

Κάπως έτσι και η Αποκάλυψη 

θα βοηθήσει στους αποκαλυπτικούς καιρούς 

Να αναγνωρίσουμε:

·       Το θηρίο,

·       Τον αριθμό του (666),

·       Το σφράγισμα του,

·       Τον ψευδοπροφήτη που θα έχει κέρατα όμοια αρνίω,

·       Το Αρνίο,

Τον επί του ίππου του λευκού Καθήμενο και την ρομφαία 

την οξεία τη δίστομο την εκ του στόματος Αυτού εκπορευόμενη.

Η Κληροδοτημένη Πληροφορία ..

Θα Αποκτήσει Νόημα Εκείνη Την Εποχή Και Μόνο Τότε ...

Μέχρι τότε οφείλουμε να την θυμόμαστε και τίποτα άλλο ...

Οταν θα έρθη η ώρα ...θα λάμψει το νόημα των λόγων ...

Εμείς οφείλουμε να τη μελετούμε .. 

να παραμένουμε ξύπνοι ...και να αγωνιζόμαστε..

Άρχισε η νίκη τα επινίκεια έρχονται ...

Αυτά φίλοι μου έλεγε και έγραφε ο φίλος Διον. Παπαχριστοδούλου, που νομίζω οτι είναι πολύ διαφωτιστικά..Τώρα αν όντως ζούμε αποκαλυπτικούς χρόνους, είναι στο χέρι, στη διάθεση, και την ψυχική ωριμότητα του καθένα μας να κρίνει.