Συνήθως μιλάμε για θέματα ευχάριστα, ή λίγο.. δυσάρεστα.
Ποτέ για πολύ δυσάρεστα!
Συνήθως προτείνουμε λύσεις ευχάριστες, εύκολες, ή δύσκολες, εξαρτάται,
μα ποτέ στο.... παρά πέντε της καταστροφής..
Η πρόληψη είναι η σημαία μας, κι αν δεν την καταφέραμε,
έστω η μερική καταστολή μπορεί να προλάβει αρκετά..
Ποτέ μιαν ανάσα πριν το τέλος...
Απ την αρχή, είπαμε οτι ο εχθρός μας ήταν
ο ίδιος ο εαυτός μας και οι κακές, πολλές φορές μοιραίες συνήθειές του,
που δεν δεχόμαστε να κόψουμε ή να περιορίσουμε.
.κι οταν έρθη η ώρα της κρίσεως, καθόμαστε σκεφτικοί μην μπορώντας να πιστέψουμε οτι
ΑΥΤΟ έτυχε ( και) σε μας..
Κι όμως να που έτυχε..
Απ την αρχή υποστηρίζαμε οτι οι καρδιοπάθειες είναι η υπ αριθμ ΕΝΑ αρρώστεια
με τον καρκίνο να έρχεται τρίτος ή τέταρτος,
ομως τον καρκίνο τον φοβόμαστε όσο τίποτα άλλο..
Στη σκέψη μας φαντάζει σαν κάτι μυθικό, τρομερό, ξορκισμένο, τερατώδες, μοιραίο..
Κι ομως ο καρκίνος δεν είναι τίποτα απ όλα αυτά..
Είναι μια αρρώστεια εκφυλιστική, τα γονίδια της οποίας υπάρχουν στο γονιδίωμά μας ,
όπως άλλωστε τα γονίδια όλων των υπολοίπων ασθενειών που, μπορέσαμε, να ανιχνεύσουμε...
ΕΚΤΟΣ.. απ τίς αρρώστειες που προκαλούν ΟΙ..ΙΟΙ..
αυτές οι μυθικές οντότητες, που είναι αθάνατες, δεν έχουν γενετικό κώδικα, παρά μόνο ριβονουκλεϊνικό οξύ,
και παρασιτούν στα κύτταρά μας, που η άγνοια, ή η βλακεία μας τα κάνει ευάλωτα στις λεγόμενες ιώσεις...
Και φυσικά οι ιώσεις είναι ο φοβερώτερος εχθρός μας και μόνο αυτός...
Απ όλες τις άλλες αρρώστειες που η αδηφάγα όρεξη των κολοσσών
της βιομηχανίας φαρμάκων μας προμοτάρει,
είναι οι μόνες που δεν χτυπιώνται με φάρμακα, με αντίδοτα, με ξόρκια..με τίποτα...
( ας μη θίξουμε τα πανάκριβα..αντιϊικά, που απολαύσαμε τον προηγούμενο χειμώνα,
κάτω απ την ψεύτική, χυδαία, εξώφθαλμα προκλήτική απειλη του ιού ΗΙΝ1..)
Μόνο ο ίδιος ο ανθρώπινος οργανισμός μπορεί να τις εξοντώσει.....
αν του δώσουμε τα εφόδια...και δεν είναι πολλά ούτε ακριβά..
Λίγη προσοχή στο φαγητό μας, τις σκέψεις μας, τις πράξεις μας, τις επιδιώξεις μας,
τα ασύστολα όνειρά μας, τις όποιες διασκεδάσεις μας, τα πικρά συναισθήματά μας..
και οι ιώσεις έχουν απο Ελάχιστο μέχρι λίγο χρόνο ζωής..
Το άνοσό μας, τις επιλέγει και τους ξεσχίζει , κυριολεκτικά, τη κυταρρική μεμβράνη,
κάνοντάς τους εύκολη λεία στα φοβερά Τ κύτταρά μας.
.Καλά όλα αυτά αλλά με τον καρκίνο τί γίνεται;
Σας μεταφέρω ένα κομμάτι απο ένα διάλογο που διημείφθη σε ένα απο τα πολλά ιστολόγια,
και που αφορούσε συνανθρώπους μας που στοχεύθηκαν απ τον καρκίνο...
Μετάφέρω αυτούσιο το σπαραχτικό μήνυμα-συζήτηση που χαρακτηρίζει το πρόβλημα,
και την προσπάθεια ( το ίδιο σπαραχτική) να βρεθεί μια λύση, μια θεραπεία, μεσα στον κυκεώνα των χημειοθεραπευτικών σχημάτων,
των ποικιλώνυμων εξωφρενικά ακριβών, άπειρα αναποτελεσματικών,
φριχτών ( σύμφωνα με την sic περιγραφή φίλου ογκολόγου), φαρμάκων,
που υποτίθεται παρατείνουν την..ζωή ( ; )..
Διαβάστε, κι αφήστε το συναίσθημά σας ελεύθερο να ταξιδέψει πρώτη θέση,
μπαίνοντας για λίγα λεπτά στη θέση του Νίκου
( το όνομα είναι αλλαγμένο, όχι γιατί θα ενδιέφερε το συγγραφέα να το ανακοινώσω,
αλλά γιατί τα ονόματα δεν έχουν και πολλή σημασία...
Αυτό που έχει σημασία είναι το γεγονός,
και το γεγονός είναι ο...καρκίνος..το λαχείο που λέγαμε..)...
Οπότε, για μένα tarceva και πάλι tarceva!
Αυτή η ανάρτηση είναι δική σου, εδώ θα συζητήσουμε ότι θέλεις!
Καλή επιτυχία στη θεραπεία σου αύριο!
Δεν νομίζω πως ο Νίκος έχει ανάγκη την συμπάθεια μας...
Την Προσευχή μας ίσως..
Αν μας μένει χρόνος να προσευχηθούμε λίγο...απ τη αποβλάκωσή μας μπροστά στο γυαλί..
Απ την αγωνία μας να βρούμε τα χρήματα για το νοίκι, τις υποχρεώσεις μας, το καινούργιο μας αυτοκίνητο...
Τις διακοπές που χρωστάμε στον εαυτό μας..
.Να δούμε την μικρότητα μας, την αδυναμία μας, την κακία μας, την βλακεία μας,
και να προστρέξουμε εκεί όπου μπορούμε να ελπίζουμε..
Μπορούμε να πιστεύουμε.
.Κι αν έχουμε μάθει να αγαπούμε χωρίς πάθη..να περιμένουμε τη θεραπεία και , γιατί όχι, την ίαση της ψυχής μας αρχικά ,
κι αν αυτό είναι δυνατό και του ταλαίπωρου σώματός μας..
Υ.Γ. Αν ο αναγνώστης μου, κάνει τον κόπο να ψάξει λίγο τα προηγούμενα κείμενα,
μπορεί να βρεί ποιές είναι οι απόψεις μου..( ως καθ όλοκληρίαν ..μή ειδικού )
για το τρόπο αντιμετώπισης των πάσης φύσεως κακοηθειών..
( απεχθάνομαι την ετικέτα: Καρκίνος)
