Μια καλή, πλήν ιδιόρυθμη ( σαν όλες τις κρητικής γενεολογίας, και προέλευσης ) φίλη,
μου δώρισε πριν λίγες μέρες μια σακούλα κρητικό ξυνόχοντρο
( τον ιδεοδέστερα φτιαγμένο, κατ εμε τραχανα..).
Σήμερα το μεσημέρι, μια κι ήμουν μόνος στο σπίτι, σκέφτηκα να κάνω το αγαπημένο μου πιάτο,
και λέω ¨μου¨ αφού τραχανά τρώω μόνον εγώ.
Είχα ηδη εκτελέσει σαν καλός πολίτης τα εκλογικό μου δικαίωμα,
ψηφίζοντας τον σωστότερο δημοτικό άρχοντα ,όπως και τους αρτιότερους συμβούλους,
κι ευχαριστημένος γύρισα σπίτι κι ετοιμάστηκα...
Ο τραχανάς, σαν φαγητό, είναι μια απόλυτα ισορροπημένη πρόταση, αφού περιλαμβάνει τα πάντα.
Σωστούς υδατάνθρακες, αρκετή πρωτεϊνη και μονοακόρεστο λίπος.
Για δύο πιάτα χρειάστηκα μόλις
1 φλυτζανι του τσαγιου τραχανα..
4 φλυτζανια νερο...ασφαλώς αποχλωριομένο..
αλατι ανεπεξέργαστο ( 4 στροφές στο...μύλο)
πιπερι καγέν καυτερό
λίγο λαδι
Φέτα, και γνησιο...ροκφόρ ( όχι πολύ, αλλά αρκετό για να δώσει ¨χρώμα¨στο συνολικό αποτέλεσμα..)
Το κάτι άλλο, ¨χάρισε¨ στο συγκεκριμμένο πιάτο, ελάχιστο υπερ-καυτερό σουτζούκι απ τον ¨Μιράν¨..
Αν το αντέχετε, κυριολεκτικά απογειώνει την γευστική προσέγγιση του τραχανά...
Πώς το κάνουμε:
Στην κατσαρολα με το νεράκι κι ενω το νερο ειναι κρυο, ριχνουμε τον τραχανα..
Ξεκινάμε το ανακατεμα με μια ξυλινη κουταλα..αμέσως
Ανακατευουμε καλα, σε μετρια σκαλα θερμοκρασίας, και προσθετουμε το αλατι, το πιπερι και το λάδι...
και το καυτερό Μιράν..
Χρονομετρούμε περί τα 10 λεπτα... ανακατευοντας συνεχως.
Τελος, μολις ειναι σχεδόν ετοιμο ριχνουμε και τα τυρια μας και ανακατεύοντας ηπια, το αφήνουμε να ηρεμήσει..
Βγήκε ακριβώς δύο βαθιά πιάτα..Αρχικά έφαγα το πρώτο, με λίγο ψωμί δικό μου ..
Δεν άντεξα κι έφαγα και το δεύτερο..με ένα ποτηράκι ασύρτικο κόκκινο σαν αίμα..
Ομολογώ οτι είχα καιρό να απολαύσω ένα τόσο γευστικό γεύμα...
Δοκιμάστε το, αν σας πάει ο τραχανάς...